Lotnictwo wojskowe
W lotnictwie wojskowym, gdzie elastyczność i gotowość operacyjna są priorytetem, umiejętność lądowania na nieutwardzonych nawierzchniach stanowi jedno z kluczowych ogniw taktycznego szkolenia załóg samolotów transportowych. Właśnie takie kompetencje doskonalą regularnie piloci 8. Bazy Lotnictwa Transportowego, którzy w maju wznowili certyfikacje do wykonywania procedur przyziemienia na lotniskach gruntowych, realizując operacje w terenie podkrakowskiego Pobiednika Wielkiego.
Gruntowa strefa lądowania – niecodzienna codzienność dla pilotów M28
Dla załóg obsługujących samoloty M28/PT/GC Bryza, lądowanie na pasie pokrytym darnią to nie tyle wyzwanie, co wpisana w profil jednostki operacja standardowa. Te krótkiego startu i lądowania (STOL) samoloty wyposażone w podwozie przystosowane do nierównych nawierzchni są wręcz stworzone do eksploatacji z pasów nieasfaltowych. Co jednak najważniejsze – za każdym razem piloci muszą posiadać obowiązujące uprawnienia do operowania na gruntowych pasach startowych.
Takie przyziemienie nie odbywa się w przypadkowej lokalizacji – musi to być lotnisko wpisane do AIP Polska (Aeronautical Information Publication), które spełnia wymagania techniczne i eksploatacyjne dla konkretnego typu statku powietrznego. Dla 8. BLTr idealnym punktem szkoleniowym pozostaje Lotnisko Aeroklubu Krakowskiego, zapewniające dogodną lokalizację i odpowiednie warunki techniczne dla operacji maszyn M28.
Procedury przedstartowe – logistyka i analiza danych przed podjęciem misji
Każda operacja poprzedzona jest szczegółową analizą danych meteorologicznych, parametrów lotniska i stanu technicznego statku powietrznego. W przypadku planowanego lotu do Pobiednika Wielkiego, załoga pod dowództwem ppłk. pil. Ryszarda Sarnackiego – w składzie z drugim pilotem ppor. Sebastianem Klepuszewskim oraz technikiem pokładowym chor. Piotrem Buszko – przeprowadziła pełny przegląd techniczny samolotu, a następnie przystąpiła do realizacji misji powietrznodesantowej.
Integracja z wojskami desantowymi
Loty szkoleniowe zostały połączone z ćwiczeniami desantowymi realizowanymi we współpracy z 6. Brygadą Powietrznodesantową. Ich głównym celem było podtrzymanie gotowości operacyjnej w zakresie zrzutów personelu bojowego oraz doskonalenie umiejętności instruktorskich i operacyjnych związanych z wykorzystaniem spadochronów taktycznych.
W ramach ćwiczeń realizowano dwa rodzaje skoków:
- Z użyciem systemu automatycznego otwarcia (AOA) – tzw. „na linę”,
- Ze swobodnym otwarciem – umożliwiającym lepsze manewrowanie w powietrzu.
W skokach uczestniczyli żołnierze pododdziałów rozpoznawczych, grup zabezpieczenia desantowania oraz tandemowi instruktorzy spadochronowi, którzy prowadzili również szkolenie doskonalące w zakresie skoków z pasażerem.
Harmonogram operacji
Od godziny 10:30 do 15:00 zrealizowano aż 9 rotacyjnych lotów zrzutowych, podczas których każdorazowo na pokładzie znajdowało się od 12 do 17 żołnierzy – w zależności od aktualnej masy startowej samolotu, co było uzależnione od ilości zużytego paliwa i przewożonego ekwipunku.
Łącznie wykonano 136 skoków, co świadczy o dużej intensywności działań w relatywnie krótkim czasie. W przerwie technicznej samolot M28 powrócił na macierzyste lotnisko w Balicach celem dolewu paliwa, jednak z uwagi na pogarszające się warunki pogodowe, dalsze operacje zostały zakończone wcześniej niż planowano.
Elita lotnicza
Realizowanie lądowań na nieutwardzonych pasach startowych oraz zrzutów spadochronowych w zmiennych warunkach pogodowych wymaga od załóg nie tylko wysokich umiejętności technicznych, ale również mentalnej odporności i pełnej świadomości sytuacyjnej. Szkolenia takie, choć pozornie rutynowe, budują operacyjną sprawność i stanowią element gotowości bojowej w misjach zagranicznych oraz operacjach wewnętrznych NATO.
Samoloty M28/PT/GC to niezawodne maszyny zaprojektowane z myślą o trudnych warunkach eksploatacji – mogą operować tam, gdzie inne statki powietrzne nie mają szans na bezpieczne lądowanie.
Lotnictwo wojskowe bez maskowania
Warto podkreślić, że ćwiczenia tego rodzaju, choć przeprowadzane w ramach struktur wojskowych, często odbywają się we współpracy z cywilnymi aeroklubami i podmiotami lotniczymi. Dzięki temu rośnie interoperacyjność między sektorem wojskowym a cywilnym, co wzmacnia bezpieczeństwo przestrzeni powietrznej oraz rozwija kulturę współdzielenia infrastruktury lotniskowej.
